Jezelf laten zien is kwetsbaar en krachtig

De bel gaat, voor de deur staat een jonge vrouw. Ze komt om kennis te maken. Via de hal loopt ze naar mijn ruimte en kiest een plek aan tafel. Intussen maak ik koffie om daarna bij haar aan tafel te schuiven.
We kijken elkaar aan. Ik zie een krachtige rustige jonge vrouw, met een heldere en warme oog opslag. Als ik haar goed in de ogen kijk, weet ik dat ook achter deze ogen een heel leven ligt verscholen.
Wat brengt je hier, vraag ik haar. Ze vertelt me hoe ze zichzelf herkent in de dingen die ik schrijf op Social Media en dat het haar raakt. En vervolgt ze, nu is de tijd aangebroken om mijzelf echt diepgaand te veranderen, de dingen echt anders te doen.
Jezelf laten zien, delen wat er van binnen leeft
Zorgvuldig en behoedzaam kiest ze haar woorden, als ik haar vraag waar ze zo mee worstelt en wat ze dan precies wil veranderen. Ze komt uit een gezin van vier kinderen en is de derde in de rij, maar zegt ze ik zoek zo naar mijn plek, ik voel me onzeker. Tranen wellen op in haar ogen en ze vertelt verder wat er in haar gezin van herkomst speelt. Ik zie hoe ze haar woorden op een gouden schaaltje afweegt, haar emoties soms wegslikt, maar ook haar tranen de vrije loop kan laten gaan. Ze lacht erbij, soms als ik hierover praat ben ik net een emotioneel weekdier, alsof de deksel opengaat en het niet meer kan stoppen.
Wanneer je de ander goed in de ogen kijkt, weet je dat daar een heel leven achter verscholen ligt.
Als ik haar vraag wat haar nu belemmert in het dagelijks leven vertelt ze dat ze zich soms zo eenzaam kan voelen, dat ze moe is van het altijd maar sterk en vrolijk te moeten zijn. Dat ze het zat is om elke keer voor haar zus te moeten zorgen. Ze verlangt ernaar eigen keuzes te mogen maken, ze wil zich niet meer schuldig voelen over het feit dat het met haar goed gaat en met haar zus niet. En vooral verlangt ze naar echte aandacht en zorg van haar moeder. Ze verlangt er naar om eerlijk en open te kunnen zijn over dat wat er bij haar van binnen echt leeft.
Gezien worden
Zij vertelt, ik luister en stel vragen. Zij huilt, ik voel mee. Zij aarzelt, ik moedig aan door te gaan. Zij laat zichzelf zien en ik check of het klopt wat ik waarneem. En als ik haar in de ogen kijk zie ik haar kwetsbaarheid, haar kracht en haar potentie op daadwerkelijk te kunnen veranderen.
Aan het eind van onze ontmoeting is er al meer helderheid ontstaan waarom deze jonge vrouw zo worstelt met haar plek in het gezin. Zo leerde ze onbewust zich verantwoordelijk te voelen voor een oudere zus, omdat deze worstelde met problemen. Ze werd onbewust een zondagskind, altijd vrolijk, lief, sterk en gehoorzaam, omdat ze pijn en verdriet bij haar moeder waarnam. Ze leerde onbewust haar eigen emoties als boosheid, verdriet en haar behoeftes wegstoppen. Ze werd onbewust een good girl.
Zien brengt beweging en doe je samen
Deze ontmoeting is het startpunt van een reis die ik samen met haar mag gaan afleggen. Gaandeweg dit coachtraject zal ze ont-dekken wat bedekt is, zodat licht en ruimte komt bij dat wat onbewust is. Zal voor haar zichtbaar worden welke impact haar levensgeschiedenis en haar familiesysteem heeft op het hier en nu. Zal ze ontdekken dat ze leiding kan nemen over haar leven, door verantwoording te nemen voor haar keuzes, haar behoeftes, haar emoties, haar grenzen leren bewaken. Stap voor stap zal zij zichzelf gaan ont-wikkelen, waardoor zij voor zichzelf en de ander verschil kan gaan maken.
Ik ga met haar mee, tijdens deze reis zal ik gebruik maken van verschillende tools, zoals het levensverhaal, de transitiecirkel en tafel- en vloeropstellingen, want die haar helpen inzicht te krijgen en echt te veranderen.
Wil je vaker geïnspireerd raken met dit soort blogs? Meld je aan voor de nieuwsbrief verschijnt 6 keer per jaar. Meld je hier aan.