Buiten is het stil en van binnen is er storm
Ik word wakker het is nog vroeg. Ik ga met de pup naar buiten en hoor de vogels hun vroege ochtend lied zingen. Ik registreer de geluiden, de atmosfeer, de zon die net wakker wordt en de aarde verwarmt. Het is stil en vredig buiten. Van binnen voel ik me niet zo vredig. Van binnen voelt het alsof er storm op komst is.
Gewoon doorgaan
Terwijl ik naar binnen loop, schud ik de storm uit mijn hart. Ik ga gewoon door: dek de tafel, zet koffie, eet en zet de kinderen aan hun werk. Tussen de bedrijven door check ik mijn telefoon. Ik zoek afleiding, ik heb geen focus. Terwijl ik zo onrustig loop te dralen word ik onderbroken door een schoolvraag van één van mijn kinderen. Ik zucht, nee niet weer. Ik mopper, kan je het niet zelf? Ik klaag, heb ik nou nooit rust? En ik kijk mee en help verder. Ik ga gewoon door. Maar van binnen groeit de storm.
Frustratie
Ik baal, ik ben gefrustreerd, ik voel me rot. Ik wil geen vragen, ik wil niet bijstaan met schoolwerk, ik wil gewoon naar buiten en ik wil mijn eigen ding doen. Ik wil de rust en de stilte van mijn huis, zoals het een paar weken geleden nog was. Ik schaam mij voor deze gedachtes en frustraties. Kijk omhoog, wees dankbaar voor wat er wel is. Ik ga gewoon door.
Ik probeer de storm in mijn hart te sussen, door boosheid te uiten en te zenden. Ik registreer mijn gedrag, ik baal van mijzelf, waarom doe ik het niet anders? Ik loop naar boven ik ga onder mijn dekens liggen en huil. Ik sta op, ik droog mijn tranen en was mijn gezicht. Mijn hart blijft onrustig.
Zo gaat het nog een middag door. Ik mopper, ik ben boos, ik klaag, ik kreun en jaag iedereen van me weg. Ik wil niets.
De storm woedt
En dan ineens is daar de trigger, een plasje van de pup en ik ontplof. Ik word boos, de storm die in mijn hart in stilte raast vindt een weg naar buiten. Mijn gezin schrikt, geven een weerwoord en trekken zich terug ieder op een eigen manier.
Daar zit ik dan boos en verongelijkt alleen op de bank. Ik voel me rotter dan ooit. Mijn man en dochter komen samen aanlopen en gaan naast me zitten. Ik kijk niet op, maar registreer ze wel. En dan ineens een opmerking van een wijze dochter: mam ik begrijp je niet….
In verbinding brengen geeft rust
Dit raakt, want ja ik snap dat ze me niet begrijpt. Ik kijk hen aan en besluit eerlijk te zijn en laat mijn tranen stromen en deel wat mij zo raakt. Ik deel wat ik afgelopen twee weken ben verloren: mijn werk, mijn rust, mijn levensritme, mijn focus, mijn vrijheid. Ik deel mijn verdriet, ongecensureerd en puur. Terwijl mijn tranen stromen voel ik de warmte van twee mensen die me vasthouden en ik zie hoe mijn dochter meehuilt. Het is goed.
In mijn hart stroomt de liefde, rust en vrede weer binnen. De emoties die ik diep verstopte hebben het licht gezien, tranen mochten vloeien, harten zijn gedeeld. Ik heb mijn verliezen kunnen delen, hoe klein en banaal ze ook voelen in deze tijd.
In mijn hart stroomt de liefde, rust en vrede weer binnen.
En jij?
En jij? Welke verliezen heb jij afgelopen weken geleden? Ik ben zo benieuwd hoe jij hiermee omgaat. Misschien herken je je wel in mijn verhaal. En worstel jij ook op je eigen unieke manier.
Ik deel mijn verhaal met jou, want ik wil je laten weten, je bent niet de enige.
Ik deel mijn verhaal omdat ik weet dat ons mensen brein gericht is op het vermijden van pijn en dat wij allemaal een eigen strategie hebben ontwikkeld dit niet te voelen.
Ik deel mijn verhaal omdat ik weet dat het goed is om stil te staan bij verlies, je verdriet te voelen, omdat je pas dan verder kunt. Pas daarna kan je er echt voor de ander zijn en in verbinding leven.
Ik deel omdat ik geloof in de kracht van kwetsbaarheid, voorbij de schaamte.
Ik deel het omdat ik jou wil aanmoedigen te luisteren naar de onrust in je hart. Ik wil je aanmoedigen het in verbinding met de ander te brengen. Ik daag je uit, om het anders te doen je emoties te voelen en te delen.
Misschien is dit een kans voor ons in deze onrustige tijd. Ons leren verbinden met onze binnenwereld en dit in verbinding te brengen met de ander. Wat een kans om dit zo ook aan onze kinderen te leren.
Buiten is het stil, de nacht is gevallen. De maan schijnt haar heldere licht en sterren twinkelen. De lucht is fris. De vogels zijn stil. Binnen is het stil. Morgen is er weer een nieuwe dag.
Wil je vaker geïnspireerd raken met dit soort blogs? Meld je aan voor de nieuwsbrief die elke maand wordt verzonden. Meld je hier aan.
