Kiezen voor dankbaarheid
Het is lente, ik zie het als ik naar buiten kijk, maar het voelt alsof we als maatschappij in de herfst leven. We verliezen blad, we moeten loslaten: het normale levensritme, ons werk, school, onze zekerheden, onze gezondheid, ons leven buitenshuis, de gezelligheid met familie en vrienden.
Emoties
Ik weet niet hoe het met jullie is, maar ik moet wennen en balanceer tussen wisselende emoties. Ik ben nuchter, pas me aan en bedenk hoe we het gaan doen thuis.
Ik voel met gefrustreerd op momenten van de dag omdat ik niet meer kan doen wat ik wil. Ik baal omdat ik niet meer zoveel energie in mijn praktijk kan steken, omdat in ineens ook een beetje 'thuisjuf' ben. Ik voel soms angst omdat ik hoor hoe het virus om zich heen grijpt en zie wat de impact is op onze samenleving. Ik voel me verdrietig als ik me realiseer hoeveel oudere/kwetsbare mensen er nu eenzaam zijn of als ik hoor hoe het dodenaantal stijgt. Ik voel me blij als ik hoor hoeveel mooie initiatieven er ontstaan op Social Media en hoe creatief mensen weer zijn. Ik voel stress omdat die initiatieven zo leuk zijn, maar ik er werkelijk geen ruimte voor heb hier tijd voor vrij te maken.
Ik voel me dankbaar nu we zo veel lieve berichten krijgen van mensen om ons heen nu het corona virus ook ons gezin heeft getroffen. Ik heb bewondering voor al die mensen die zich met hart en ziel inzetten om dit probleem onder controle te krijgen.
Soms ben ik boos op zoiets kleins als een virus wat zoveel impact heeft in deze wereld en dat wij hier geen controle over hebben. En ik ben bezorgd want hoe zit het met de andere brandhaarden van de samenleving? De vluchtelingen, de grote hoeveelheid aan sprinkhanen in Afrika? En ik voel onmacht, want wat kan ik doen, wat kunnen wij doen, naast ons aan de maatregelen houden?
Je hebt altijd een keuze
Naast al deze verschillende emoties waar tussen ik balanceer, realiseer ik me dat ik een keuze heb hoe met deze situatie om te gaan. Ik kan namelijk kiezen voor dankbaarheid, door mijn ogen te openen voor de haast eenvoudige normale dingen van het leven. Ik wil kiezen voor dankbaarheid door er dagelijks bij stil te staan en dit op te schrijven. Zoals bijvoorbeeld vandaag: de zon op het spiegelende water in onze sloot, onze lieve schoonmaakhulp die met onze nieuwe pup Max naar de dierenarts gaat, het schoolwerk maken van de kinderen, een lief appje van een vriendin, een praatje met de buurman over de schutting, een kop koffie in de zon.
Winter is wortelen
Het lijkt alsof we als samenleving de winter in gaan: binnen in onze huizen, stilstaan, eventueel tijd met het gezin, rust en inkeer. De winter in, tijd om te wortelen en naar binnen te keren. Ik ga van deze tijd gebruik maken door te leren groeien in dankbaarheid. Doe jij mee? Je hebt er maar weinig voor nodig:
Notebook: tip voor een heel mooi boekje: ‘My gratitude Journal’ van Essencio.nl
Fijn schrijvende pen
En dagelijks 10 minuten om even stil te staan bij jouw dag.
Ik, jij, wij: we moeten er door heen, door de seizoenen van het leven en van deze wereld. We kunnen niet anders. Dit doen we alleen en ook samen. Het is mijn verlangen dat dankbaarheid als een frisse wind mee waait en ons verbind met elkaar.
De lente komt
Buiten is het lente, de magnolia staat in bloei. Voor mij is het een teken van hoop, na de winter, ook in ons eigen leven, in deze maatschappij, komt er altijd weer een moment van bloei en vreugde.
